"In de jaren 70 zag je vaker vrouwen met de krulspelden nog in het haar de hond uit laten", vertelt Rasker. "Er was een soort gebrek aan gêne dat mij voor die tijd niet bekend was." Het was een tijd waarin rond de Zeedijk volgens Rasker café-eigenaren en pooiers enorm aanzien genoten. Maar alles veranderde toen in 1971 de heroïne-epidemie begon op de Zeedijk. "Plots zag je allerlei jonge mensen die ronddoolden en verslaafd waren. Maar het werd me echt te gek toen verslaafden massaal oogdruppelaars begonnen te kopen in de apotheek."

Als er geen naalden voorhanden waren, maakten sommige heroïneverslaafden een sneetje in de arm waar een ader zat, om daar vervolgens met een oogdruppelaar heroïne in de snee te druppelen. "Vanaf dat moment gingen ik en een collega onderzoeken of het mogelijk was om maar naalden te gaan verkopen in de apotheek."

De buurt was achteraf niet blij toen verslaafden de apotheek overspoelden om aan naalden te komen. "Daar hadden ze achteraf best gelijk in, want vervolgens werden de vuile naalden overal op straat gegooid", legt Rasker uit. "We wilden alleen erger voorkomen, dat mensen hiv opliepen door het gebruik van vuile naalden." Volgens Rasker deed iedereen in die tijd waarvan hij of zij dacht dat dat het juiste was. 

De miniserie ‘Heen en Weer’ is onderdeel van het programma Damsko.