OM eist 24 jaar cel voor man die Amsterdammer doodde, in stukken hakte en wegmaakte

Met een licht gekromde rug wordt de 58-jarige Egyptische Amsterdammer de rechtszaal ingeleid. De man met donkergrijs haar wordt bijgestaan door een tolk. Hij spreekt redelijk Nederlands, maar is de taal volgens zijn advocaat niet goed genoeg om zichzelf te verdedigen.

Zo begint de behandeling van een rechtszaak met gruwelijke details over onder meer het wegmaken van een lichaam door het in stukken te zagen. Want heeft Emad in een afgeluisterd telefoongesprek met zijn ex-vrouw toegegeven dat hij Elias heeft vermoord of bedoelde hij gedood? Hij houdt het vandaag zelf op gedood.

Huisje naast klooster

De Syrische Amsterdammer Elias Assad, die als vermist was opgegeven, kwam in april vorig jaar om het leven in een huisje naast het terrein van Onze Lieve Vrouw Ter Nood in Heiloo. Het huisje wordt ter beschikking gesteld aan mensen 'even op adem moeten komen'. 

Op 11 april had Emad A. er zijn voormalige collega Elias van een Italiaans restaurant in het centrum van Amsterdam uitgenodigd. Die camerabeelden bevatten ook geluid. Daar is even later een ruzie op te horen en een man die 'ai, ai' roept, 'ik smeek je'. Een getuige hoort de ruzie en verklaart later dat het klinkt alsof twee mannen elkaar afmaken. Volgens Emad is hij het die 'auw, auw' in het Arabisch schreeuwt. Maar de moeder van Elias spreekt dat tegen.

Verhitte discussie

Elias' moeder zegt de stem van haar zoon te herkennen. De vrouw is vanuit Syrië naar de Amsterdamse rechtbank gekomen om van haar spreekrecht gebruik te maken. Zeer geëmotioneerd richt zij zich tot de verdachte. "Jij hebt mij en mijn familie laten instorten", vertaalt haar tolk.

De vrouw, met een zwarte sluier over haar hoofd, zwaait ondertussen met een foto van haar zoon en roept naar de verdachte dat hij gek is. Haar advocaat vertelt dat ze elke dag huilt, en ook in de rechtbank kan ze haar emotie niet bedwingen. Een ander familielid moet het van haar overnemen. Haar advocaat eist tientallen duizenden euro's aan materiële en immateriële: Elias zorgde onder andere voor de inkomsten van zijn familie en stuurt elk jaar tussen de 15 en 18.000 euro per jaar wat nu weggevallen is.

"Ik wist niet wat ik deed"

Er wordt door de rechter en door de verdachte zelf gesproken over de koffers en vuilniszakken waarin het lichaam van Elias in stukken werd bewaard. Een deel wordt gevonden in zijn achterbak, een paar dagen nadat de vermissing van Elias wordt gemeld. De romp van het lichaam wordt uiteindelijk in Duitsland gevonden. "Ik wist niet wat ik deed", vertelt de verdachte. "Alles werd een zwart blok voor mijn ogen. Ik ben een goed mens, maar ik was echt kapot na zijn dood." Hij vertelt meermaals hoe erg hij de dood van zijn oude vriend vindt en dat hij het niet zo had gewild. "Uiteindelijk besloot ik dat ik zelf ook naar de politie wilde."

De verdachte kocht messen in de weken voorafgaand aan dit incident. De buurvrouw van het huisje was niet thuis toen het plaatsvond, en volgens haar wist A. dat. Hijzelf zegt, net als bij heel veel andere vragen van de rechters en de officier van justitie, dat het zo lang geleden is dat hij dat soort informatie niet meer weet. 

Op 15 november volgt de uitspraak van de rechtbank.