Martijn N. was een grote naam in de modewereld. Zo richtte hij na zijn studie aan de modeschool AMFI de stichting Moam op, een modeplatform dat jong talent koppelde aan grote merken. In 2021 raakte hij in opspraak na publicaties van Het Parool en NRC, waarin 28 mannen hun boekje over N. opendeden.

"De man die verantwoordelijk is voor mijn depressie staat eindelijk terecht", zegt een van de slachtoffers in de rechtbank vandaag. Zeven jaar heb ik gedroomd en uitgekeken naar deze dag." Martijn N. oogt relaxed bij binnenkomst. Hij loopt rustig achter zijn advocaat Gerard Spong door de beveiligingspoortjes naar binnen.

Eenzelfde patroon

De officier van justitie vond alle elf strafbare feiten betrouwbaar en voldoende onderbouwd. De aangiften hadden volgens hem eenzelfde patroon. Het contact gaat via social media, de seks is hardhandig en altijd op initiatief van N. De slachtoffers zijn jong, kijken tegen hem op en zijn fysiek en mentaal niet in staat tegenwicht te bieden. Voor de verkrachting zet N. vaak een Disneyfilm op. Volgens de officier zijn een aantal van hen voor het leven beschadigd. 

Verschillende slachtoffers deelden vandaag hun verhaal met de rechtbank. Onder wie slachtoffer V. Hij was een jong en veelbelovend danstalent toen hij Martijn N. ontmoette. Zijn droom was om balletdanser te worden, maar was ook geïnteresseerd in mode. Hij sprak af bij N. thuis en het misbruik gebeurde volgens hem in een aantal seconden. "Ik weet niet wat ik erger vond: het misbruik of het wurgen. Toen hij me wurgde, dacht ik dat dit het einde zou zijn."

Nadat het gebeurde was V. naar eigen zeggen doodstil. "De tranen stonden in mijn ogen. Hij deed alsof er niets gebeurd was. Alsof het dagelijks werk was. Wat achteraf dus ook zo bleek te zijn", vertelt hij. Achteraf bracht N. hem met de fiets naar school. 

Daarna ging het bergafwaarts met V. Hij kreeg een plek bij een balletgezelschap in het buitenland, maar na een ernstige knieblessure kon hij niet meer dansen. Daarna kwamen de gevoelens naar boven en ging hij de gebeurtenis herbeleven. Hij kreeg depressieve en suïcidale gevoelens. Dansen ging niet meer. "Je hebt me mentaal gebroken en mijn toekomst afgenomen", vertelt hij tegen N. in de rechtbank. 

Ook W. deed zijn verhaal. Hij was vijftien jaar toen hij op date ging met Martijn N. Toen ze op zijn bed zoenden, was dat volgens hem niet onprettig. Maar vervolgens legde N. hem op zijn buik en begon hem anaal te penetreren. "Hij vroeg het niet, hij deed het gewoon. Vanwege mijn leeftijd lukte het me niet om nee te zeggen. Achteraf had ik het gevoel dat ik gebruikt was", vertelt hij tegen de rechter met tranen in zijn ogen. 

W. zegt er nog steeds veel last van te hebben. "Zelfs tot op de dag van vandaag is casual seks lastig. Ik heb last van schaamte, verdriet en andere moeilijke emoties. Ik ben ervan overtuigd dat Martijn gestraft moet worden en psychische hulp nodig heeft."

"Leven waar ik trots op kan zijn"

Martijn N. is aanwezig in de rechtbank en hoort alle verhalen aan. Hij herkent zich niet in de verhalen van de slachtoffers. Het is niet zijn belevenis geweest. "Het neemt echter niet weg dat het me raakt. Het is toch pittig om dit over jezelf te horen”, vertelt hij. 

Hij vertelt de rechter dat het naar omstandigheden goed gaat. "Ik heb een baan van 32 uur, ik heb nu anderhalf jaar een relatie en de band met mijn ouders is goed. Ik heb een leven waar ik nu ontzettend trots op kan zijn." Hij is van plan in de toekomst een doorstart te maken met Moam.

De rechter vraagt later of het goed met hem gaat. Hij reageert cynisch: "Hoe kan het goed gaan als er 8,5 jaar boven je hoofd hangt? Je probeert er het beste van te maken."

Wegkwijnen

B. vertelt N. dat hij wist dat "dit hele ding met jou" zou uitmonden in een rechtsgang van deze proportie. "Ik vind dat je als crimineel in een zwaarbeveiligde gevangenis moet wegkwijnen. Je bent op een ontzettend smerige manier met jonge mensen - met mij - omgegaan." 

"De seks met jou was dwingend en denigrerend. Het was alsof je me had toegevoegd aan je lijstje met domme, provinciale jongens." Een aantal andere slachtoffers koos er bewust voor om niet bij de zitting aanwezig te zijn, omdat het te traumatisch zou zijn. Schaamte en zelfbescherming weerhielden ze van een bezoek aan de rechtbank.

Martijn N. zelf stelde vorige week dat hij naar schatting 1900 bedpartners heeft gehad, maar dat hij nooit iemand heeft gedwongen tot iets wat iemand niet wilde. Hij zou bij geen van de verkrachtingszaken een duidelijke 'nee' hebben gehoord, maar vaak ook geen duidelijke 'ja'. 

De uitspraak wordt verwacht op 23 oktober.