"Ik bewaar het in de kelder en als ik genoeg heb breng ik het weg", legt een Duitse dame uit in Düsseldorf. "En bij de supermarkt wissel je dat in voor geld of verreken je het bij je nieuwe boodschappen." Precies zoals we dat in Nederland ook kennen dus. Een groot verschil tussen de landen is onder andere de hoeveelheid blikjes en flesjes die worden ingeleverd, in Duitsland ligt dat aantal veel hoger dan in Nederland.

Voor de Amsterdammer is het nog vrij nieuw dat je blikjes in de supermarkt kunt inleveren, voor de Duitsers was dat juist het begin. In 2003 zijn blikjes de verpakkingen die (na glas) als tweede statiegeld krijgen. "Het was wel even wennen toen ja", zegt een Duitse man die met zijn vrouw langs het water loopt. "Maar toen dat een tijd zo was, werd het normaal." Inmiddels is de afgelopen jaren het statiegeld uitgebreid naar zelfs plastic sap- en zuivelverpakkingen.

Voor de Duitser is het statiegeld - in hun eigen taal heet dat 'pfand' - inmiddels helemaal verweven in de cultuur. Daar lever je je flessen en blikjes in in de supermarkt en de 'getränkemarkt' voor alleen dranken. "Ik ken eigenlijk niemand die zou willen dat het wordt teruggedraaid", vertelt Rouven Hudemann die er al jaren woont.

In of naast de prullenbak?

Zowel Rouven als zijn stadsgenoten geven aan dat er wel eens blikjes in de prullenbak terechtkomen, maar dat het gebruikelijk is om ze ernaast te zetten: "Als je in de stad loopt en je wilt je blikje weggooien, dan zet je ze vaak op de bovenrand van de prullenbak of ernaast op de grond. Erin gooi ik ze echt niet." 

Op die manier kunnen mensen die het hard nodig hebben de blikjes makkelijk pakken, dat gebeurt dan ook heel vlug met de blikjes die je op de randen ziet staan. Bij de oosterburen zijn het ook ouderen die bijvoorbeeld een klein pensioen hebben die emballage verzamelen om er geld voor te krijgen. Die groep heeft het hard nodig om rond te komen. Een man die op zoek is naar flesjes: "Ik vind het fijn om zo een beetje extra geld te hebben."

En... het blijven Duitsers

"Hoe flauw het ook klinkt, het is soms ook gewoon onze cultuur", benadrukt Rouven. "Duitsers zijn heel gestructureerd en georganiseerd. Wij zijn nogal extreem. We houden ons natuurlijk heel erg aan de regels." Al jaren wordt dit van generatie op generatie doorgegeven. Een man die pas een jaar in Duitsland woont beaamt dit: "Duitsers doen wat ze gevraagd wordt."

Met alleen meer inleverpunten kom je er niet, al is dat volgens veel Düsseldorfers wel een van de tips aan Amsterdam. "Maar wij moesten ook wennen hoor", vertelt een man die het begin in 2003 nog goed kan herinneren. "Mensen waren toen ook tegen en vonden het onzin, maar zoiets kost tijd. En ik denk dat de Nederlanders die tijd ook moeten nemen, gewoon even wachten."