Peter Kroesen, archivaris van het Stadsarchief, kwam het opmerkelijke verhaal tegen in de jaren 90, toen hij politiedossiers aan het doorspitten was. Amsterdammers moesten als bewijs dat ze hun duif hadden afgemaakt het afgehakte geringde pootje inleveren bij de gemeente. En die enveloppen kwam Kroesen tegen. 

Lijst

De Duivenbigrade had een lijst van alle Amsterdammers die een duif in bezit hadden. In die periode hadden veel Amsterdammers duiven op hun balkon. Ze werden duivenmelkers genoemd, een oude Amsterdamse hobby. Op de daken van huizen stonden vroeger overal bouwsels voor de vogels. De Tweede Wereldoorlog maakte een abrupt einde aan het duivenmelken. Op de lijst hieronder is goed te zien hoe nauwkeurig er werd bijgehouden welke Amsterdammers hun duiven hadden laten afmaken. 

Afgehakte pootjes

De Duivenbrigade registreerde tussen 1940 en 1942 in totaal 32.709 duiven in de stad. De duiven moesten in de hokken blijven, en losvliegende duiven dienden ingeleverd te worden bij de burgemeester. Iets later vanaf 1942  werden de Duitsers strenger: alle Amsterdamse postduiven moesten dood. De duivenmelkers moesten dit zelf doen. Door middel van lange lijsten hield de duivenbrigade zicht op alle duiven in de stad. 

Nooit duivenvrij

Uiteindelijk is het de Duitsers niet gelukt om de stad duivenvrij te krijgen, zo blijkt uit een passage van een logboek van de Duivenbrigade. Daar stond augustus 1944 het volgende: "Surveillance in Rivierenbuurt. Aldaar vliegen nog steeds duiven. Bij verstrekking van voeding zal getracht worden ze te vangen", is te lezen in het logboek. 

Bekijk hieronder de hele reportage over de haat-liefdeverhouding van de Amsterdammer met de stadsduif.